Domuzluk yaptığımda içine para atmam için domuz kumbarası göndermişti bana. Pembe çirkin bir domuz. Benim gibi. Sıkıştığında çamura yatan, kepçe kulaklı. Ben de domuzluklarımı biriktirmeye başladım o kumbarada. Ama azcık biriktirip hemencicik harcıyordum. Oysa annem kumbara tam dolmadan bozdurma demişti bana küçükken. Yoksa hiç biriktiremezsin. Annemin sözünü dinlemedim. Doldukça boşalttım kumbarayı. En yakın bankaya gidip bozdurdum; hem kumbarayı, hem hayalleri. Şimdi domuz kumbaram bomboş, sonuna kadar biriktirmeden de harcmayı düşünmüyorum, hayalleri.